Διπλωματική εργασία της Νίνου Κατερίνας, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Η Μήλος ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων και ταυτόχρονα ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο, που την κατατάσσει σε ένα από τα κλειστά ηφαίστεια της χώρας μας. Η ύπαρξη του ηφαιστείου είναι ευχή και κατάρα για το νησί, καθώς διαφορετικού τύπου οικονομίες ανά τους αιώνες, φαίνονται να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τόσο το ίδιο το ηφαίστειο, όσο και τους φυσικούς πόρους και κατά συνέπεια τους ντόπιους κάτοικους του νησιού. Μία από τις πιο σύγχρονες ανάλογες οικονομίες είναι ο μαζικός τουρισμός, οοποίος έχει ήδη αρχίσει να μεταμορφώνει το νησί με τέτοιο τρόπο που αρχίζει να θυμίζει τη καταστροφική εξέλιξη της γειτονικής Σαντορίνης.
Εφαρμόζωντας κάποιες στρατηγικές εναλλακτικού βιώσιμου τουρισμού, ίσως να είναι από τις πιο ιδανικές κινήσεις για τη Μήλο, καθώς οι πόροι που προσφέρει είναι παραπάνω από αρκετοί και κατάλληλα για ανάλογα προγράμματα. Παρά την πλούσια ύπαρξη θερμών πηγών, οι ντόπιοι φαίνεται να μην έχουν μπει ακόμα στη διαδικασία να αξιοποιήσουν αυτο το τομέα. Μετά από εξονυχιστική έρευνα η ύπαρξη 6 πηγών που αναφέροται στον όρμο του Αδάμαντα, οι οποίες χαρακτηρίζονται από ποικιλία στη μορφή και τη θερμοκρασία, η ιδέα ένωσης αυτών κάτω από ένα τοπικό δίκτυο ιαματικού τουρισμού φαντάζει ιδανική. Η φυσική σύνδεση θαλάσσια και χερσαία είναι δεδομένη έτσι ώστε να συνδεθούν 6+1 σημεία στο χάρτη, τα οποία θα συντελούν την νέα εναλλακτική Λουτρόπολη των Κυκλάδων. Όποιος επισκέπτεται αυτά τα 7 σημεία θα έχει μία πλήρη εικόνα του τι εστί Μήλος, όχι μέσω υπερπολυτελούς ιστιοπλοικού αλλά μέσω μία ειλικρινούς εμπειρίας.
Σε αυτή τη διπλωματική σχεδιάζονται τα 3 από τα 7 σημεία του δικτύου, αυτά που δεν έχουν καμία λειτουργική εγκατάσταση ώστε να εξυπηρετούν επισκέπτες.
Τα δύο πρώτα σημεία που επεξεργάζονται βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους, σε μία βιομηχανική επίπεδη ζώνη στο κέντρο του νησιού. Το πρώτο με σημείο αναφοράς ένα αρχαίο φυσικό σπήλαιο που διαθέτει φυσική ιαματική λάσπη, έχει ως λειτουργικό πρόγραμμα σαω΄ς ένα Κέντρο Λασπόλουτρου, αίθουσες φυσικοθεραπείας, ένα αναψυκτήριο που προσφέρει αφέψημα από τοπικά φρύγανα και καλλιέργειες τοπικών φρυγάνων. Στο δεύτερο σημείο στο παραλιακό μέτωπο της Κάναβας, σχεδιάζετια ένα υπαίθριο Κέντρο Θαλασσοθεραπείας καθώς ένας επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τα ζεστά νερά που δημιουργούνται από μία φυσική υποθαλάσσια ατμίδα και το ιαματικό νερό που υσγκεντρώνεται σε πισίνες στην ακτή.
Το τρίτο σημείο βρίσκεται σε έναν μικρό κολπίσκο κοντά στο ψαροχώρι της Σκινωπής. Το λειτουργικό πρόγραμμα προβλέπει ένα Υδροθεραπευτήριο. Αναφορές στο παραδοσιακό ψαροχώρι γίνονται όχι μόνο μορφολογικά αλλά κυρίως αναλυοντας τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των στοιχείων που τον συνθέτουν.
Η φυσική δόμηση είναι από τις βασικές αρχές που διέπουν όλη την εργασία, όχι μόνο πληθώρας τοπικών υλικών που όντως μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλά κυρίως της σχέσης υγρού στοιχείου και πέτρας που αποτελεί βασικό γνώρισμα των Κυκλαδίτικων οικισμών.
