Με ένα κτιριολογικό πρόγραμμα με ποικιλία διαμερισμάτων και απαιτήσεων, σχεδιάστηκε μία βιοκλιματική πολυκατοικία με πλούσιο ογκοπλαστικό ενδιαφέρον.
Οι κατοικίες που υλοποιήθηκαν είναι συνολικά έξι. Οι μεταξύ τους μεγάλες διαφορές εμβαδού, και κατά συνέπεια και απαιτήσεων, προκάλεσαν μια περίπλοκη και επίπονη μελέτη με στόχο την ικανοποίηση ενός μεγάλου φάσματος αναγκών και τη συλλειτουργία τους σε ένα ενδιαφέρον και αρμονικό αποτέλεσμα. Τόσο στους εσωτερικούς όσο και στους υπαίθριους χώρους εφαρμόσθηκαν πλήθος τεχνικών βιοκλιματικού σχεδιασμού, επιτυγχάνοντας επάρκεια αλλά και έλεγχο φυσικού φωτισμού και αερισμού ενώ εξασφαλίσθηκαν υπολογίσιμα ηλιακά κέρδη τους χειμερινούς μήνες και στοιχεία προστασίας και δροσισμού για τη θερινή περίοδο.Το κτίριο διακρίνεται για την υψηλής ποιότητας κατασκευή του, τόσο στις υποδομές όσο στα εμφανή μέρη του. Η περιπλοκότητα του κτιρίου και η έλλειψη αυστηρής τυπολογίας στη χρήση των υλικών απαίτησε πολλές κατασκευαστικές λεπτομέρειες που σχεδίαστηκαν και υλοποιήθηκαν με ακρίβεια.
Η σχεδόν τετράγωνη κάτοψη του κτιρίου, που προκύπτει από το σχήμα του οικοπέδου, θα δημιουργούσε δυσμενείς συνθήκες φωτισμού και αερισμού στο κέντρο του.Για το λόγο αυτό εφαρμόσθηκαν δύο στρατηγικές επιλογές στο κέλυφος του κτιρίου.Στη στάθμη του ισογείου ορόφου αφήνεται αρκετός στεγασμένος χώρος (pilotis) σε κοινή χρήση, για την επίγεια εκτόνωση των κατοίκων. Ιδιωτικότητα και συνάθροιση καταφέρνουν να ισορροπούν μέσω της συνολικής διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου. Στη συνέχεια εφαρμόζεται μια στρατηγική βιοκλιματικού σχεδιασμού: μιας τριώροφη pilotis δημιουργείται στη νότια όψη του κτιρίου, που επιτρέπει στο νοτιοανατολικό φως να εισχωρεί στο κέντρο του κτιρίου, φωτίζοντας, αερίζοντας και δημιουργώντας διαμπερότητα σε όλους τους χώρους. Η τριώροφη pilotis λειτουργεί και ως σκηνικό, «καδράροντας» την οπτική από το εσωτερικό των κατοικιών. Φύτευση του τμήματος αυτού στο επίπεδο της pilotis, συγχέει τα όρια του υπαίθριου χώρου με τον στεγασμένο, βελτιώνοντας την αλληλουχία ποιοτήτων κοινόχρηστων χώρων – ενώ φέρνει το πράσινο «μέσα» στις κατοικίες που εξελίσσονται γύρω απ’ αυτήν.
Ανάλογες ποιότητες φωτισμού και αερισμού αποδίδει το εσωτερικό αίθριο που σχηματίζεται στο τελευταίο επίπεδο του κτιρίου. Η διαμπερότητα των γύρω κλειστών χώρων επιτυγχάνεται τόσο στο χαμηλότερο επίπεδο της κατοικίας όσο και στο επίπεδο των στεγών, εξασφαλίζοντας οριζόντια αλλά και διαγώνια ρεύματα αέρα, απαραίτητα στο βιοκλιματικό δροσισμό της κατοικίας. Η απρόσκοπτη θέαση του ουρανού αποτελεί από τα ωραιότερα στοιχεία της κατοικίας του τελευταίου ορόφου, κάνει διαρκώς αισθητές τις εναλλαγές των καιρικών συνθηκών και εισάγει φιλτραρισμένο, όποτε απαιτείται, το φυσικό φως στο κέντρο των χώρων διημέρευσης. Τα μεγάλα ύψη των εσωτερικών χώρων, τα ανοίγματα αερισμού των στεγών και οι κατακόρυφες, κινητές περσίδες στην ΝΔ και ΒΔ όψη του κτιρίου είναι μερικές απο τις βιοκλιματικές τεχνικές που εφαρμοσθηκαν. Οι περσίδες αναχαιτίζουν ή φιλτράρουν το δυτικό φως ,όποτε αυτό είναι απαραίτητο, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν τον αερισμό και εμποδίζουν την υπερθέρμανση των παρακείμενων χώρων· κλειστών και ανοιχτών.
Αρχιτεκτονικές προεξοχές και εσοχές , εξώστες και ημιυπαίθριοι χώροι, που εξυπηρετούν την υπαίθρια εκτόνωση των κατοικιών ή τη φύτευση στούς ανώτερους ορόφους του κτιρίου αποτελούν βιοκλιματικά αλλά και αισθητικα στοιχεία διαμόρφωσης των όψεων. Ανοίγματα τοποθετούνται σε διαφορετικά ύψη με στόχο την καλύτερη κυκλοφορία του αέρα και την ελεγχόμενη ή φιλτραρισμένη εισαγωγή του φωτός στο εσωτερικό. Η εξωτερική επιδερμίδα που προκύπτει, εξασφαλίζει σημαντικά ηλιακά κέρδη και ευνοϊκότερες συνθήκες δροσισμού.
Σε ένα τέτοιο κτίριο λοιπόν, όπου δεν εφαρμόζεται η συνήθης πρακτική του «τυπικού» ορόφου, εκτός από θεμιτό ήταν και αναπόφευκτο ένα πλούσιο ογκοπλαστικό αποτέλεσμα. Ιδιαίτερη προσοχή έχει δωθεί, κατά την επεξεργασία των όψεων έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αρμονική σχέση κενών, πλήρων και εξοχών του κτιρίου. Σ’ αυτό συντελούν ενεργά οι αρχιτεκτονικές προεξοχές, που έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να λειτουργούν αισθητικά στο σύνολο του κτιρίου και όχι στον επιμέρους όροφο. Είτε φιλοξενούν εσωτερική λειτουργία, είτε εξυπηρετούν φύτευση αποτελούν πάντοτε ισχυρό στοιχείο επεξεργασίας του κελύφους. Οργανώνονται συχνά λειτουργίες, που εκφράζονται και προς τα έξω, δημιουργούνται μεγαλύτερα σύνολα και ισχυροποιούνται οι καθαρές σχεδιαστικές γραμμές των όγκων.
Η πολυκατοικία ανήκει σε μια από τις παλαιότερες γειτονιές της Γλυφάδας κι έτσι τα περισσότερα από τα όμορα οικόπεδα έχουν οικοδομηθεί με προϊσχύοντες όρους δόμησης, τότε που τα επιτρεπόμενα ύψη των οικοδομών ήταν κατά πολύ υψηλότερα. Υπάρχουν γύρω αρκετά κτίρια μεγάλου όγκου και ύψους, που δυσχαιρένουν τον επιθυμητό ηλιασμό των κατοικιών και των υπαίθριων χώρων. Έτσι, ως πράξη άμυνας και προσαρμογής, κρίθηκε απαραίτητη η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, σε στάθμη ελαφρά υψηλότερη από το φυσικό έδαφος.
